Baixa Limia, 1 - Vila do Conde, 3

Non se percibían boas sensacións. Calor, relaxación, campo polvorento, ausencia do entrenador habitual, baixas significativas de xogadores, ... Excusas, excusas simples para xustificar o inxustificable. É dificil recordar a última victoria. A moral anda baixa, a forma física tamén, os anos ...

O partido estivo xa condicionado de inicio cando ós cinco segundos de comezar o señor colexiado, Zaldúa, lle mostra tarxeta amarela a un dianteiro local, o que condicionou claramente o seu xogo a partir dese momento, xa non levantaría cabeza no resto do encontro.

O entrenador interino, Mourinho (perdón, Mariño), arengou a tropa coma só el sabe facelo e a cousa parecía pintar ben cando Sierra, nunha falta sacada con picardía, conectou con Javi da Illa, que con sabiduría fixo o 1-0, batendo ó extraordinario gardarredes Vitor, que por momentos nos recordou a outro Vitor, o Vitor Baía. Pero foi un espexismo, os amigos de Vila do Conde, moi ben plantados no campo, dominando claramente a parcela central onde destacaba unha das súas fichaxes máis recentes (agora non lembramos o seu nome, disculpas).

Dous auténticos golazos na segunda parte, practicamente imparables, deixaron o marcador definitivo en 1-3. Incluso o escurridizo Xaxo, que solidariamente acudíu ó rescate despois de varios partidos de ausencia, foi ben neutralizado pola zaga visitante. Unha certa desazón, mesturada cunha sensación de impotencia, invadíu o noso vestuario.

O postpartido tivo lugar na Entrimeña.